Een 1 mei-gedachte die kan tellen..

Ik beken, ik vier vandaag enthousiast het Feest van de Arbeid. Want onze Antwerpse haven dat is synoniem voor ‘werk’ en dat is iets waar we bijzonder trots op mogen zijn. Met 150.000 jobs zorgt onze havengemeenschap in haar eentje voor 6,1% van de Vlaamse tewerkstelling. Een feest is dus op zijn plaats.

Om onze haven te laten groeien en de toekomst van onze welvaart te blijven waarborgen, is het aantrekken van investeringen belangrijk. Zo koos INEOS recent voor de haven van Antwerpen als locatie voor twee nieuwe state-of-the-art fabrieken waarbij het met een totaal van 3 miljard euro zorgt voor de grootste investering in de Europese chemie in 25 jaar. Een investering die 400 directe arbeidsplaatsen creëert, een vijfvoud aan indirecte jobs én tijdens de bouw werk verschaft aan 3.000 arbeidskrachten. De fabriek zal bouwstenen aanleveren voor hoogwaardige eindproducten, zoals basiscomponenten voor zonnepanelen en windturbines, kunststoffen voor isolatie van gebouwen en lichte materialen voor wagens om brandstofverbruik te reduceren. Volgens partijen zoals Groen lijkt het bijna alsof we ons voor zo’n investering moeten verontschuldigen. Onder een steen kruipen van schaamte. Nochtans lijkt het mij weinig verstandig om de aanval in te zetten op onze petrochemische cluster die naast het verschaffen van tienduizenden jobs ook constant inzet op innovatie en door investeringen de meest vervuilende installaties in Europa uit de markt duwt.

Op drie weken van de verkiezingen, is het dus belangrijk te weten waarvoor u kiest. 1 mei is vandaag nog meer dan andere jaren, de dag van de uitspraken van de gebalde vuisten. Grote beloftes en stevige oneliners vliegen u om de oren. Het planbureau berekende de belangrijkste verkiezingsbeloftes alvast en kwam tot de conclusie dat slechts twee partijen de rekeningen op orde hebben. N-VA en Groen. Het is wel wetenswaardig dat die laatste de rekening enkel doet kloppen door een belastingstsunami van 13 miljard af te sturen op de Vlaamse middenklasse alsook op de bedrijven. Dat zij op die manier ondernemerschap en tienduizenden jobs riskeert weg te jagen uit Europa, is slechts collateral damage… 

Maar goed, zover is het gelukkig nog niet. 2018 was naast een grand cru-jaar voor de haven, ook een grand cru-jaar voor de Vlaamse arbeidsmarkt. De werkzaamheidsgraad steeg in alle categorieëen en de Vlaamse werkloosheid is op het laagste punt sinds het begin van de metingen. Moest de werkzaamheidsgraad in Wallonië en Brussel het niveau van Vlaanderen bereiken, was het begrotingsprobleem opgelost. Als N-VA maakten we al werk van een lagere loonkost, lagere vennootschapsbelasting, stijging van de koopkracht en een efficiëntere overheid. Op dat elan willen we verder gaan. Onze arbeid vieren en niet zwaarder belasten. Zodat ook het vangnet voor wie onze hulp nodig heeft overeind kan blijven.

Zoals professor arbeidseconomie Stijn Baert het eerder deze week treffend verwoordde: Als we onze arbeidsmarkt helemaal om zeep willen helpen, moeten we vooral doen wat Groen in gedachten heeft. Een 1 mei-gedachte die kan tellen.